Kalan

Telaşlı değildim onu ilk gördüğümde.
Kirpiklerinden yüzüne akan hüznü sevdim.
Evet
Telaşlı değildim bu kadar.
İskeleye inen sokağından
Aheste aheste yürürdüm.
Saçaklardan inerdi gece kaldırımlara boylu boyunca.
Şimdi
Son kalan ışıkları götürüyor
Meçhul bir karanlık peşisıra.
Geride kalıyor sessiz çığlıklarım.

imkansız

Ben bir yol olmuşum
gittiğim yer neresi bilinmez
acılarımı toplayıp gectiğim sokaklardan
eşiğinde yok olmuşum.
kapındayım.

Ben bir ağaç olmuşum
dallarımda yorgun kırlangıçlar
bir akşamüstüne uçarcasına batar güneş
ben dallarına hapsolmuşum
toprağındayım.

Uzak

Gözlerimden
Güneş geçti
Sen
Karşı kıyıda küskün
Canımdan bir kuş uçtu...